ความหมายของคำว่า ' ตรึก ๒ '

ความหมายของคำว่า ' ตรึก ๒ '
ตรึก ๒ หมายถึง [ตฺรึก] ก. หมด, สิ้น, เปลือง, น้อย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ตรึก, มิตรึก,เช่น จึงองค์มิสาระปันหยี จึงตอบว่าข้าจะให้ไก่ดีดี ของเรามีไม่ตรึกอย่าร้อนใจ. (อิเหนา), ท่านก็ไม่ขัดสนจนพราย มากมายตามพรูอยู่มิตรึกแรกรักจะรําพันให้ครั่นครึก. (ขุนช้างขุนแผน), ฤๅจะใคร่ได้เมียสาว ๆขาว ๆ ดี ๆ มีไม่ตรึก. (มณีพิชัย).

ตรึกถอง
[ตฺรึก-] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. น้อย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ตรึกถอง หรือไม่ตรึกไม่ถอง เช่น มีทรัพย์สมบัติไม่ตรึกถอง นับไม่ตรึกไม่ถอง.
ตรึง
[ตฺรึง] ก. ทําให้อยู่กับที่ เช่น ตรึงตะปู ตรึงที่นอน ตรึงข้าศึก, ทําให้อยู่คงที่เช่น ตรึงราคาสินค้าไว้, ติดอยู่ เช่น ตรึงใจ.
ตรึงตรา
ก. ติดแน่น.
ตรึงศ-
[ตฺรึงสะ-] (แบบ) ว. สามสิบ. (ส. ตฺรึศตฺ; ป. ตึส).
ตรุ ๑
[ตฺรุ] น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจํานักโทษ, คุก.
ตรุ ๒
[ตะรุ] (แบบ) น. ต้นไม้. (ป., ส.).
ตรุณ, ตรุณะ
[ตะรุน, ตะรุนะ] (แบบ) น. เด็กรุ่น. ว. ดรุณ, หนุ่ม, อ่อน, รุ่น, เพศหญิงใช้ว่าตรุณี. (ป., ส.).